มีคนมาแจ้งแก่เณรที่วัดว่าโยมแม่กำลังจะตาย ต้องการพบเณรก่อนตาย เณรจึงรีบไปทันที ทันทีที่เดินทางผ่านท้องนาอันร้อนแรง น้ำแห้งนา พื้นดินแตกระแหง แต่ก็มีแอ่งน้ำแอ่งหนึ่งมีปลาตกคลั่กอยู่ เณรสงสาร ทั้งที่เรือที่กำลังจะไปบ้านโยมแม่กำลังจะออกไปแล้ว แต่เณรก็สงสารปลาตกคลั่กในแอ่งนั้น เณรไม่มีอะไรใส่ปลาเณรจึงคลี่จีวรกางออกพร้อมทั้งจับปลาในแอ่งน้ำนั้นทีละตัว ทีละตัวใส่ในจีวรที่กางออกและอุ้มค่อยๆเดินไปที่ริมน้ำ เรือออกไปแล้ว เณรคิดว่าไม่ได้ไปเที่ยวนี้ก็ไปเที่ยวต่อไปก็ได้ แล้วก็ค่อยๆปล่อยปลาลงน้ำไป เณรล้างจีวรส่วนที่เปื้อนแล้วนั่งรอเรือและคิดถึงโยมแม่ และรำพึงว่า ผลบุญที่ลูกได้ทำครั้งนี้ขอมอบให้โยมแม่ด้วยเถิด..เมื่อเณรมาถึงบ้าน โยมแม่ไม่หายใจแล้ว เณรสงบจิตอุทิศส่วนกุศลให้โยมแม่สักพัก ก็ไปนั่งพัก ข้างหน้าบ้าน แล้วเณรก็ได้ยินเสียงเอะอะดังมาจากในบ้าน ฟื้นแล้ว ฟื้นแล้ว เณรเห็นโยมแม่ฟื้นขึ้นมาจริงๆ จึงเข้ามาหา โยมแม่ไหว้เณร และกล่าวว่า สาธุ บุญกุศลของเณรที่ปล่อยปลาทำให้โยมแม่ได้กลับมาฟื้นคืนชีพ...และแม่จะได้อยู่สร้างบุญต่อไป
ที่มา http://readsabay.blogspot.com/2016/01/blog-post_94.html
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น